Na ruim veertig jaar is voor mij de tijd gekomen om afscheid te nemen van het onderwijs. Ik ga met pensioen en kijk terug op heel veel rijke en waardevolle ontmoetingen met alle kinderen en volwassenen die ik op mijn pad ben tegengekomen. Ik heb kinderen dingen mogen leren, maar heb zelf ook veel geleerd, want leren doen we een leven lang. Door de jaren heen heb ik het onderwijs zien veranderen. We zijn steeds bewuster gaan kijken naar, wat ieder individueel kind nodig heeft om volledig tot bloei te kunnen komen. Geen mens is hetzelfde, dus heeft ook iedere mens een eigen weg te gaan. Als school willen we daar zo dicht mogelijk op aansluiten. Het is juist die zoektocht die het werk van een leerkracht zo mooi maakt. Een valkuil kan wel zijn dat we vergeten dat we als groep ook altijd verantwoordelijk zijn voor elkaar.
Er is een mooi spreekwoord: Alleen ga je sneller, samen kom je verder.
Mijn weg gaat nu een andere kant op. Ik weet zeker dat ik de kinderen enorm ga missen. Mensen vragen mij of ik bang ben dat ik me ga vervelen. Maar dat ligt niet zo in mijn aard. Ik heb veel hobby’s waar ik nu volop tijd voor krijg en daar heb ik veel zin in. Mijn oude moeder (104 jaar) kan ik nu ook meer aandacht gaan geven. In september ga ik naar mijn zoon in Thailand. En als ik terugkom uit Thailand kom ik graag nog een keer kijken op de fijne school die Schoter Duijn is. Ik wens iedereen een hele mooie toekomst.
Christianne Verbraeken
